Anjali bir hayalperestti. Okula gitmeyi severdi, kendini her zaman bir öğretmen olarak hayal eder, genç zihinlere ilham verirdi. Ancak köyü bir su kriziyle karşı karşıya kalınca hayalleri yıkıldı. Anjali’nin annesi, her gün su getirmesini zorlaştıran şiddetli bir sırt ağrısı çekiyordu. Anjali, yol tehlikeli olsa da okulu bırakmak ve annesine birkaç mil ötedeki gölete kadar eşlik etmek zorunda kaldı. Ayağı kayalara takılıp ağaç köklerine takılınca Anjali’nin kalbi sızladı. Ama asla şikâyet etmedi, çünkü annesinin ona ihtiyacı olduğunu biliyordu. Boş zamanlarını kitap okuyarak ve ders çalışarak geçiriyordu, kaybettiği zamanı yakalamaya kararlıydı. Bir gün bir mucize gerçekleşti. Kâr amacı gütmeyen bir kuruluş köye geldi ve bir kuyu inşa ederek herkese temiz su sağladı. kuruluş ayrıca genç kızların eğitimi için ödeme yapmayı teklif etti. Anjali şansına inanamadı. Kendini uçuyormuş gibi hissederek okula geri döndü. Çok çalıştı ve sonunda bir öğretmen oldu ve ömür boyu süren hayalini gerçekleştirdi. Anjali’nin hikayesi, umudun ve kararlılığın gücünün bir kanıtıdır. En karanlık zamanlarda bile hayallerin gerçekleşebileceğini gösteriyor. Aynı zamanda bize temiz su ve eğitime erişmenin önemini hatırlatıyor, çünkü bunlar daha iyi bir geleceğin temelidir.